Λίγες μόνο ημέρες πέρασαν από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ‘Έλληνας ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, στις 16 Ιανουαρίου του 2022.
Άφησα να περάσει λίγος καιρός από το θάνατό του για να γράψω ένα αφιέρωμα στη στήλη μου γι αυτόν, αφού εκείνος κατά τη διάρκεια της ζωής του τα είχε πει όλα.
Ο λόγος του ορμητικός, οι απόψεις του περί ελληνικότητας και παράδοσης ισχυρές και φυσικά όλα έβγαιναν δημιουργικά στα υπέροχα έργα του.

Στο μυαλό μου, ως μουσειολόγος ο Αλέκος Φασιανός ανήκει σε μια κατηγορία που ενώ ακολούθησε τη γενιά του ’30, δημιούργησε το δικό του μοναδικό ρεύμα στην τέχνη της ζωγραφικής, το οποίο θεωρητικά εντάσσεται στη γενιά του ’60 όπου επικρατούν κινήματα της pop art, nouveau realisme και εξπρεσιονισμού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δήλωσε υπέρμαχος της παραστατικής ζωγραφικής και της ελληνικής ρίζας του, μίλησε για την αγάπη του για την ελληνική τέχνη, την αρχαία, τη βυζαντινή και τη λαϊκή.
Πίστευε πως αντιπροσωπεύει «μια έννοια της τοπικής τέχνης, που εκφράζει την προσωπική αίσθηση του καθημερινού βίου και του περιβάλλοντος χώρου, ας πούμε του ελληνικού».
Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα, ζώντας τη γερμανική Κατοχή και τις δυστυχίες της. Αργότερα, εγγράφηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών και παρακολούθησε μαθήματα με τον Μόραλη και τον Τσαρούχη. Από το 1960 και για τρία χρόνια έμεινε στο Παρίσι όπου έμαθε την τέχνη της λιθογραφίας και επέστρεψε στην Αθήνα όπου ίδρυσε το «Ατελιέ της Καλλιθέας» με τον Σπεράντζα, τον Κέπετζη και το Στεφάνου.

«Εκεί αναπτυχθήκαμε με έμπνευση και ενθουσιασμό, για μια ζωγραφική που βγαίνει από την αίσθηση της πραγματικότητας. Σ’ αυτό το ατελιέ, μας επισκέπτονταν πολλοί φίλοι ποιητές, ζωγράφοι, φιλότεχνοι και περίεργοι. Έτσι, με την ηθική υποστήριξή τους και τις συμβουλές τους, παίρναμε πολύ θάρρος. Γιατί, δεν είναι εύκολο, όταν κανείς αρχίζει να είναι σίγουρος για το έργο του…»
Εκεί, δημιουργήθηκε ο πρώτος ποδηλάτης καπνίζων.

Με την παρότρυνση του Ανδρέα Εμπειρίκου δημιούργησε μια σειρά έργων «Ποδηλάτες με μαλλιά να ανεμίζουν» και πραγματοποίησε την πρώτη του μεγάλη έκθεση στην γκαλερί Μέρλιν στην Αθήνα. Η γκαλερί Gimpel εκθέτει αργότερα μια σειρά από πίνακές του στη Νέα Υόρκη. Συνέχισε τις εκθέσεις του στη Βενετία, στο Σάο Πάολο και συνεχίζει μέχρι που γίνεται πλέον γνωστός σε Ελλάδα και Εξωτερικό.
Η εστίαση στον άνθρωπο, στη φύση, στο περιβάλλον καθ’όλη την πορεία του, η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού και η ασχολία του με τις γραφικές τέχνες και τη χαρακτική, όλα μαζί δημιούργησαν έναν καλλιτέχνη με χαρακτήρα που σίγουρα δηλώνεται στα έργα του.



